از آرامش حرف زدند
نمی‌دونم چی شد یهو! از بودنت گفتم...
از محبت حرف زدند، از آغوشت گفتم!
از عشق حرف زدن و... منم از دستانت گفتم
از سختی حرف زدند، از اشک هات گفتم..!
از هر چی گفتند؛ من تو را مثال می‌زدم.
می‌دونی؟
چه خوبه تو همه زندگی منی...
به قلم: حمیدرضا لهراسبی
چرا برای چراهای بی‌چون و چرایمان،
چراهای غیرقابل چراپذیر طرح می‌کنیم!
قصد چیست!؟
مقصد کجاست!؟
قاصد کیست!؟
قصدی جز رسیدن به مقصد به دست قاصد داریم!؟
اگر داریم،
چرا!؟
چرا به دنبال پاسخ‌های بدون چون و چرا نیستیم!
چرا چشم‌هایمان را با دستان خود کور می‌کنیم و
خون را روشنی بخش راه رسیدن به مقصد در آغوش قاصد می‌کنیم!؟
بی‌گمان،
مرضی لاعلاج در وجودمان جریان دارد!
حال،
چرا به فکر خشک کردن آن نیستیم!؟
به قلم: مریم پیرغلام
