حضرت جان
گفته بودم که لبخندت دنیایی دارد
دل می‌لرزاند و خودمانیم،
عجب صفایی دارد!
لبخند‌هایت،
سرزمین پرستوهای سرگردان است!
جاده‌ی صعب‌العبورِ این سرزمین
عجب رعب و پروایی دارد!
تو فقط بخند و
بخندان این غمگینان را
گرچه، مردمان این سرزمین
"لبخند" را غمگین‌ترین پدیده جهان می‌پندارند!
به قلم: مریم پیرغلام
از چشم‌های او برایم نگو.
از لبخندهای دلبرانه‌اش تعریف نکن.
از نگاه‌های عاشقانه‌اش برایم حرف نزن.
از صدایش مست نشو.
از قربان‌صدقه هایش نگو.
اصلا از او برای من نگو!
برای منی ک سال ها منتظر آمدنش بودم و حالا، خبرش آمده با تو است.
دلبرِ جانم با تو حالش خوب است.
با تو لبخند هایش دوست داشتنی است.
و با تو چشم‌هایش همواره برق می‌زند.
و به روبه‌رویم نگاه کردم، آینه بود، و انگار که چشم هایه خندانم می‌گوید من، تو هستی!
به قلم: حورا بزازی
