گفته بودم که لبخندت دنیایی دارد
دل میلرزاند و خودمانیم،
عجب صفایی دارد!
لبخندهایت،
سرزمین پرستوهای سرگردان است!
جادهی صعبالعبورِ این سرزمین
عجب رعب و پروایی دارد!
تو فقط بخند و
بخندان این غمگینان را
گرچه، مردمان این سرزمین
"لبخند" را غمگینترین پدیده جهان میپندارند!
به قلم: مریم پیرغلام