از چشم‌های او برایم نگو
از لبخندهای دلبرانه‌اش تعریف نکن
از نگاه‌های عاشقانه‌اش برایم حرف نزن
از صدایش مست نشو
از قربان‌صدقه هایش نگو
اصلا از او برای من نگو!
برای منی ک سال ها منتظر آمدنش بودم و حالا، خبرش آمده با تو است
دلبرِ جانم با تو حالش خوب است
با تو لبخند هایش دوست داشتنی است
و با تو چشم‌هایش همواره برق می‌زند.
و به روبه‌رویم نگاه کردم، آینه بود، و انگار که چشم هایه خندانم می‌گوید من، تو هستی!
به قلم: حورا بزازی
زانویت را بردار!
درد می‌کند...
نمی‌توانم نفس بکشم؛
عادت کرده‌ای، پاهای تبعیض گذارت را محکم بفشاری!
فریادم را خاموش می‌کنی!
اما بی‌خبری!
نمی‌دانی، با کشته شدنم...
هزاران هزار" جورج فلویدها " متولد خواهند شد!
دیگر نیستم!
اما فریادهایم، اشک‌هایم و هدفم باقی خواهند ماند.
برای پیروزی‌ات پایکوبی می‌کنی،
کمی فکر کن!
قطره‌های خونم را بنگر!
جاری خواهند شد، دریایی خواهند ساخت،
" دریای آزادی"
که برای تبعیض، ظلم...
جایی نخواهد داشت.
آنجا دیگر هیچ کودکی گریان نخواهد بود!
هیچ مادری، فرزندش را از دست نخواهد داد،
و هیچ پدری، برای غذای خانواده‌اش
نگران نخواهد بود.
تلاش خواهیم کرد برایش،
تا نباشد، زنجیر ظلم...
تا نباشد، زنجیر تبعیض...
به قلم: مریم اهنوخوش
